Οι ήρωες του Τρωικού Πολέμου 02

ΤΕΥΚΡΟΣ

Ο Τεύκρος, γιος του Τελαμώνα και της Ησιόνης, ήταν νόθος αδερφός του Αίαντα του Τελαμώνιου. Ήταν ο καλύτερος από τους Αχαιούς στην τέχνη του τόξου. Πολλοί Τρώες σκοτώθηκαν από τα βέλη του. Γενικά προτιμούσε τη μάχη από απόσταση, όσες φορές όμως του δόθηκε η ευκαιρία, απέδειξε ότι ήξερε να αγωνίζεται και σώμα με σώμα με το κοντάρι. Όταν ο Δίας του σπάζει τη νευρά του τόξου του, για να μην πετύχει τον Έκτορα με τα βέλη του, δε δίστασε ο Τεύκρος να πάρει ασπίδα και κοντάρι και να συνεχίσει τη μάχη σώμα με σώμα κοντά στον αδερφό του. Στους επιτύμβιους αγώνες προς τιμή του Πάτροκλου ηττήθηκε από τον Μηριόνη στη σκοποβολή, γιατί δεν είχε τάξει θυσία στον Απόλλωνα.

ΝΕΣΤΟΡΑΣ

Ο Νέστορας, ο γιος του Νηλέα, ήταν βασιλιάς της Πύλου και είχε ακολουθήσει τους Αχαιούς στον πόλεμο, αν και ήταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία. Ο δικός του ρόλος στη διεξαγωγή του πολέμου δεν είναι να πολεμά με το σώμα αλλά με το μυαλό, με την πολύχρονη πείρα του. Είναι ο συμβουλάτορας, ο καθοδηγητής, ο άνθρωπος που προσπαθεί να αμβλύνει τις διαφορές μεταξύ των Αχαιών ηγεμόνων. Έφερε μαζί του στην Τροία ενενήντα πλοία, αλλά πιο πολύ υπολογίζουν οι Αχαιοί σ' αυτόν τον ίδιο, στην προσωπικότητά του.

Όταν ξέσπασε η κρίση ανάμεσα στον Αγαμέμνονα και στον Αχιλλέα, ο Νέστορας ρίχνει το φταίξιμο και στους δύο και τονίζει πως η στάση τους αυτή μόνο τους Τρώες ωφελεί και κανέναν άλλο. Όταν αργότερα οι Τρώες εκμεταλλευόμενοι την απουσία του Αχιλλέα περνούν στην αντεπίθεση και στριμώχνουν τους Αχαιούς, ο Νέστορας έπεισε τον Αγαμέμνονα να στείλει πρεσβεία στον Αχιλλέα προσφέροντάς του απόλυτη ικανοποίηση για την προσβολή που του έγινε. Όταν ο Έκτορας προκάλεσε έναν από τους Αχαιούς ηγεμόνες να μονομαχήσει μαζί του και κανένας δεν τολμούσε, ο Νέστορας με τα εύστοχα λόγια του κατάφερε να ξεσηκώσει εννιά από αυτούς να τον αντιμετωπίσουν. Ο Νέστορας πρότεινε ακόμη να κάνουν ανακωχή με τους Τρώες για να θάψουν τους νεκρούς, αλλά και για να προλάβουν οι Αχαιοί να χτίσουν τείχος γύρω από τα καράβια τους.

Όταν πάλι οι Αχαιοί κινδύνεψαν πολύ σοβαρά, ο Νέστορας ζήτησε από τον Πάτροκλο να πείσει τον Αχιλλέα να πολεμήσει ή τουλάχιστον να πολεμήσει ο ίδιος ο Πάτροκλος με τα όπλα του Αχιλλέα και το στρατό των Μυρμιδόνων, για να ανακόψουν την ορμή των Τρώων.

Αλλά και στους επιτύμβιους αγώνες για τον Πάτροκλο έδωσε ακριβείς οδηγίες στον Αντίλοχο, το γιο του, για να προβάλει σοβαρές αξιώσεις για νίκη στην αρματοδρομία. Ο ίδιος δεν μπορεί βέβαια να λάβει μέρος στους αγώνες λόγω της ηλικίας του. Ο Αχιλλέας του χαρίζει ωστόσο τιμητικά μια κούπα.

Αν και ο ίδιος ο Νέστορας δεν μπορούσε να πολεμήσει, είχε φέρει μαζί του το γιο του, τον Αντίλοχο, που συμμετέχει στις μάχες και σκοτώνει αρκετούς Τρώες. Ο Αντίλοχος ανακοινώνει στον Αχιλλέα το χαμό του Πάτροκλου. Στους επιτάφιους αγώνες που ακολουθούν καταφέρνει να ξεπεράσει με δόλο τον Μενέλαο στην αρματοδρομία. Με τους εξαίρετους τρόπους του όμως καταφέρνει να τον εξευμενίσει. Μετά το θάνατο του Πάτροκλου ο Αντίλοχος γίνεται ο πιο στενός φίλος του Αχιλλέα.

ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ

Ο Ιδομενέας, γιος του Δευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα, είχε έρθει από την Κρήτη. Ήταν αρχηγός ογδόντα πλοίων επανδρωμένων από τις εκατό πολιτείες της Κρήτης. Αν και ήταν ήδη μεσήλικας, συνέβαλε σημαντικά στην απόκρουση της επίθεσης κατά του στόλου των Αχαιών σκοτώνοντας πολλούς Τρώες.

Συναρχηγός του κρητικού στόλου ήταν ο ανιψιός του Ιδομενέα, ο Μηριόνης. Σκότωσε κι αυτός πολλούς Τρώες. Ιδιαίτερα όμως ξεχώρισε, όταν σήκωσε το νεκρό Πάτροκλο μαζί με τον Μενέλαο, για να τον μεταφέρει στο στρατόπεδο. Στους επιτάφιους αγώνες που ακολούθησαν, ήρθε πρώτος στην τοξοβολία και τέταρτος στην αρματοδρομία.

Ο Μαχάονας και ο Ποδαλείριος ήταν γιοι του Ασκληπιού. Είχαν αναλάβει την ιατρική περίθαλψη των Αχαιών πολεμιστών. Φαίνεται ότι η ειδικότητα του Μαχάονα ήταν η τραυματολογία, ενώ ο Ποδαλείριος είχε ειδικευτεί στη γενική παθολογία. Όταν λοιπόν πληγώθηκε ο Μενέλαος από τα βέλη του Πάνδαρου, έστειλε αμέσως ο Αγαμέμνονας τον κήρυκα Ταλθύβιο να φέρει τον Μαχάονα για να περιποιηθεί το τραύμα. Κι εκείνος έβγαλε το βέλος από την πληγή, ρούφηξε το αίμα κι έβαλε καταπραϋντικά βότανα στο τραύμα.Τα δυο αδέρφια ωστόσο δεν περιορίζονταν μόνο στα ιατρικά τους καθήκοντα. Είχαν άλλωστε έρθει στην Τροία ως αρχηγοί τριάντα πλοίων. Η θέση τους όμως στο αχαϊκό στρατόπεδο ήταν ξεχωριστή και οι Αχαιοί έτρεμαν στη σκέψη ότι θα μπορούσαν να χάσουν τον έναν από τους δυο γιατρούς τους. Έτσι, όταν ο Πάρης πλήγωσε τον Μαχάονα στον ώμο με βέλος, τον φορτώνει αμέσως ο Ιδομενέας στο άρμα του Νέστορα για να μεταφερθεί γρήγορα σε ασφαλές μέρος και να περιποιηθούν το τραύμα του.

ΠΡΙΑΜΟΣ

Ο Πρίαμος, γιος του Λαομέδοντα, ήταν βασιλιάς της Τροίας. Το κανονικό του όνομα ήταν Ποδάρκης. Μετονομάστηκε σε Πρίαμο από το ρήμα πρίαμαι που σημαίνει αγοράζω, όταν η αδερφή του, η Ησιόνη, τον εξαγόρασε από τον Ηρακλή. Γυναίκα του ήταν η Εκάβη, με την οποία απόχτησε δεκαεννιά γιους. Ο Πρίαμος είχα ακόμα άλλους τριάντα ένα γιους και δώδεκα κόρες.Ο ρόλος του στη διεξαγωγή του πολέμου είναι μάλλον διακοσμητικός. Ο Όμηρος τον παρουσιάζει πολύ ηλικιωμένο, με ξεχωριστή αρχοντιά και ευγένεια, όπως αρμόζει άλλωστε στη θέση του. Κανείς ωστόσο δε φαίνεται να θέλει να εκμεταλλευτεί τις γνώσεις και την πολύχρονη πείρα του σε λεπτά πολιτικά ή σε δύσκολα στρατιωτικά θέματα. Όταν αποφασίζεται από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα να αφήσουν τον Πάρη και τον Μενέλαο να λύσουν μόνοι τους τις διαφορές τους με μονομαχία και συμφωνείται επίσημα ανακωχή από τον αρχιστράτηγο Αγαμέμνονα και το βασιλιά Πρίαμο, ο τελευταίος δεν αντέδρασε καθόλου, όταν μετά τη νίκη του Μενέλαου οι Τρώες πάτησαν τους όρκους και όχι μόνο δεν έδωσαν πίσω την Ελένη αλλά τραυμάτισαν και τον Μενέλαο, ενώ οι σπονδές ίσχυαν ακόμη. Μόνο μετά το θάνατο του γιου του Έκτορα φαίνεται η μαχητικότητα και η αποφασιστικότητα του γέρου βασιλιά. Για πρώτη φορά τότε τον βλέπουμε να χάνει και την ψυχραιμία του και τη συνηθισμένη ευγένεια που τον διέκρινε, όταν συντετριμμένος από το χαμό του γιου του τα βάζει με όποιον βλέπει μπροστά του και φέρεται άπρεπα. Μετά από αυτή την έκρηξη οργής και πόνου κάνει κάτι που απαιτεί πραγματικά πολύ θάρρος. Πηγαίνει μέσα στη νύχτα στο στρατόπεδο των Αχαιών, για να ζητήσει από τον Αχιλλέα να του δώσει το νεκρό Έκτορα για να τον θάψει μ' όλες τις πρέπουσες τιμές. Μπροστά στην τόση γενναιότητα ακόμη και ο ίδιος ο Αχιλλέας έμεινε άφωνος.

ΠΑΡΗΣ

Ο Πάρης, γιος του Πρίαμου, ήταν εκείνος που με την ασέβειά του έδωσε την αφορμή για την κήρυξη του Τρωικού πολέμου. Όταν ήταν να γεννηθεί ο Πάρης, οι θεοί αποκάλυψαν στους γονείς του με σημαδιακό όνειρο ότι θα γινόταν αιτία να καταστραφεί η Τροία. Το όνειρο ερμήνευσε έτσι ο νόθος γιος του Πρίαμου, ο Αίσακος.Έτσι ο Πρίαμος, μόλις γεννήθηκε το παιδί, το έδωσε σ' ένα δούλο με την εντολή να το σκοτώσει πάνω στην Ίδα. Φτάνοντας στο βουνό, ο δούλος το λυπήθηκε και το παράτησε εκεί, αλλά το βρήκε ένας βοσκός, ο Αρχέλαος, και το πήρε στην οικογένειά του. Το παιδί μεγάλωνε και κάποτε ήρθαν ληστές να κλέψουν τα κοπάδια. Ο Πάρης τους έδιωξε και έτσι οι άλλοι βοσκοί του έδωσαν τιμητικά το όνομα Αλέξανδρος. Ο Πάρης είχε πια ανδρωθεί, όταν έφτασαν στο σπίτι της οικογένειάς του άνθρωποι του Πρίαμου. Έψαχναν για έναν ταύρο, που θα αποτελούσε το έπαθλο των αγώνων που διοργάνωναν κάθε χρόνο οι γονείς του Πάρη σε ανάμνηση του χαμένου τους παιδιού. Ήταν όμως ο αγαπημένος του ταύρος, γι' αυτό έλαβε μέρος στους αγώνες για να τον ξανακερδίσει, πράγμα που κατάφερε. Είχε νικήσει όμως και τα πραγματικά του αδέρφια, που προσβλήθηκαν, επειδή είχαν χάσει από έναν ταπεινό βοσκό και θέλησαν να τον σκοτώσουν. Τότε ο Πάρης κατέφυγε στο βωμό του Δία, όπου η αδερφή του η Κασσάνδρα τον αναγνώρισε. Ξέροντας τι συμφορές θα φέρει, προσπαθεί κι εκείνη να τον σκοτώσει, αλλά δεν τα καταφέρνει. Οι γονείς αγνοούν τις προειδοποιήσεις της Κασσάνδρας και καλοδέχονται το γιο τους. Ο Πάρης πρέπει να ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς ήρωες των Τρώων παρά τα όποια ελαττώματά του. Διαθέτει το απαραίτητο κύρος, για να επιβάλει σε ολόκληρο λαό να πολεμήσει και να καταστραφεί για χάρη του. Η πρόταση του Αντήνορα να δώσουν πίσω την Ελένη απορρίπτεται, χωρίς να τολμήσει κανείς να φέρει την παραμικρή αντίρρηση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Πάρης είναι αυτός που σκότωσε τον Αχιλλέα, το φόβο και τον τρόμο των Τρώων. Στην Ιλιάδα ωστόσο, ο Πάρης, αν και σκοτώνει ή τραυματίζει πολλούς Αχαιούς με τα βέλη του, δεν είναι από εκείνους που πρωτοστατούν στις μάχες. Ο Όμηρος τον παρουσιάζει φαφλατά, ανεύθυνο, ανέντιμο και δειλό. Δείχνει πραγματικά να αδιαφορεί τελείως για τους τόσους πολλούς ανθρώπους που σκοτώνονται εξαιτίας του και το μόνο που τον ενδιαφέρει, ακόμη και μετά από τη μονομαχία του με τον Μενέλαο, είναι ο έρωτας με την Ελένη. Πρέπει να ήταν πολύ όμορφος άνδρας και φαίνεται πως είχε κι άλλες ερωτικές περιπέτειες. Όταν ήταν ακόμη βοσκός, αγάπησε με πάθος τη νύμφη Οινώνη, την κόρη του ποταμού Κεβρήνα. Ο Πάρης όμως, γοητευμένος από την υπόσχεση της Αφροδίτης, θέλησε να πάει στη Σπάρτη για να αρπάξει την Ελένη. Μάταια προσπάθησε η Οινώνη να τον αποτρέψει από αυτό το ταξίδι προειδοποιώντας για τις συμφορές που θα προκαλούσε η αρπαγή της Ελένης. Τότε του υποσχέθηκε πως εκείνη θα τον γιάτρευε, αν τύχαινε να πληγωθεί ποτέ. Όταν είκοσι χρόνια μετά ο Πάρης πληγώθηκε βαριά από τον Φιλοκτήτη, θυμήθηκε την υπόσχεση της Οινώνης. Όταν έστειλε να τη φωνάξουν, εκείνη αρνήθηκε λέγοντάς του να τον γιατρέψει η Ελένη. Ο Πάρης πέθανε και η Οινώνη μετανιωμένη αυτοκτόνησε. Η Κασσάνδρα ήταν κόρη του Πρίαμου. Η φυσική ομορφιά της ήταν ξεχωριστή και την ερωτεύτηκε αμέσως ο Απόλλωνας, όταν την είδε. Για να ενδώσει στον έρωτά του, του ζήτησε να της διδάξει την τέχνη της μαντικής. Εκείνος δέχτηκε, αλλά η Κασσάνδρα τον ξεγέλασε. Όταν ο Απόλλωνας κατάλαβε την απάτη, την καταράστηκε -σύμφωνα μ' άλλους την έφτυσε στο στόμα, για να χάσουν τα λόγια της την πειστικότητά τους- να μην πιστέψει ποτέ κανείς τις μαντείες της. Έτσι δεν την πίστεψε κανείς, παρόλο που είχε δίκιο, όταν προειδοποιούσε για τις συμφορές που θα έβρισκαν την Τροία, αν ο Πάρης πήγαινε στην Ελλάδα, αν οι Τρώες έφερναν τον Δούρειο Ίππο μέσα στην Τροία κλπ. ’λλη εκδοχή του μύθου: Η Κασσάνδρα και ο Έλενος ήταν δίδυμα αδέρφια. Μια φορά που γιόρταζαν τα γενέθλιά τους τα δυο παιδάκια, βρέθηκαν πάνω στο παιχνίδι τους μέσα στο ναό του Θυμβραίου Απόλλωνα, κάθησαν να ξεκουραστούν εκεί και τα πήρε ο ύπνος. Καθώς κοιμούνταν, φίδια τα πλησίασαν και άρχισαν να τους γλείφουν τα αυτιά, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αντιλαμβάνονται πράγματα που οι άλλοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αντιληφθούν. Έτσι, τα δυο αδέρφια εξοικειώθηκαν από παιδιά με τη μαντική τέχνη.

ΕΚΤΟΡΑΣ

Ο Έκτορας, ο μεγαλύτερος γιος του Πρίαμου, ήταν ο αρχηγός του στρατού των Τρώων. Γυναίκα του ήταν η Ανδρομάχη, κόρη του βασιλιά των Κιλίκων Μετίωνα. Απόχτησαν μαζί ένα γιο, τον Σκαμάνδριο, τον οποίο οι Τρώες έλεγαν Αστυάνακτα για να τιμήσουν τον πατέρα του, που προστάτευε την πόλη. Και πραγματικά ο Έκτορας είναι για τους Τρώες ό,τι ο Αίας ο Σαλαμίνιος για τους Αχαιούς: το προπύργιο της άμυνάς τους. Είναι κυριολεκτικά ο φόβος και ο τρόμος των Αχαιών. Στις συγκρούσεις που γίνονται, ιδιαίτερα μετά την αποχή του Αχιλλέα από τη μάχη, σκοτώνει αναρίθμητους επώνυμους και ανώνυμους Αχαιούς. Το δέος που προκαλούσε στις τάξεις των Αχαιών φαίνεται από την αντίδρασή τους στην πρόκληση του Έκτορα να μονομαχήσει μαζί του ένας από τους Αχαιούς ήρωες, όποιος ήθελε. Κανένας δεν τολμά στην αρχή να παραβγεί μαζί του και μόνο μετά την προσπάθεια του Νέστορα να κεντρίσει τη φιλοτιμία τους, ανταποκρίνονται εννιά από τους πιο γενναίους ήρωες στην πρόκλησή του. Στην κλήρωση που ακολουθεί, ορίζεται ο Αίας ο Σαλαμίνιος να εκπροσωπήσει τους Αχαιούς. Και καθώς φαινόταν στη μονομαχία που ακολούθησε, πως κανείς δεν πρόκειται να αναδειχτεί νικητής, σταμάτησε ο αγώνας και σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής αντάλλαξαν δώρα. Ο Έκτορας χάρισε το αργυροκαρφωμένο ξίφος του και ο Αίας τη λαμπροπόρφυρη ζώνη του. Ο Έκτορας είναι ένας γνήσιος πολεμιστής. Πιστεύει ότι οι μάχες κερδίζονται με κριτήριο τον προσωπικό δυναμισμό των μαχητών. Δεν πιστεύει σε δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις, σε καλά ή κακά σημάδια. Το πιο καλό σημάδι γι' αυτόν είναι να υπερασπίζεται κανείς την πατρίδα του. Σέβεται και τιμά ωστόσο όλους τους θεούς. Και οι θεοί, όμως, ιδιαίτερα ο Απόλλωνας και ο ’ρης, τον προστατεύουν σε κάθε του προσπάθεια. Ακόμη και ο ίδιος ο Δίας δείχνει να τον αγαπά, να τον προσέχει και να τον λυπάται για τον πρόωρο θάνατο που τον βρίσκει. Πρέπει ακόμη να πούμε ότι ο Έκτορας, παρά τη σκληρότητα του χαρακτήρα του εξαιτίας της στρατιωτικής του ιδιότητας, ήταν ένας άνθρωπος με κατανόηση και ευαισθησία. Αυτό φαίνεται από τη λεπτότητα με την οποία φέρεται σε Τρωαδίτισσες γυναίκες, στον αδερφό του τον Πάρη, στη μητέρα του, στην Ελένη και στη γυναίκα του την Ανδρομάχη, όταν αφήνει για λίγο το πεδίο της μάχης. Ακόμη και στον Πάρη, που τον μέμφεται για τα τωρινά δεινά και τον καταριέται, δείχνει μια κάποια συμπάθεια. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο τον Έκτορα και για όλους εκείνους που τον αγαπούν, οι θεοί δεν επρόκειτο να του συμπαρασταθούν για πολύ ακόμη. Μετά το φόνο του Πάτροκλου και τη σύληση της πανοπλίας του Αχιλλέα δεν του ήταν γραφτό να ζήσει πολύ. Ο Αχιλλέας, οργισμένος για το χαμό του φίλου του, τερματίζει την αποχή του από τις συγκρούσεις και βγαίνει στο πεδίο της μάχης για να εκδικηθεί. Ψάχνοντας για τον Έκτορα, σκοτώνει τόσους Τρώες, ώστε οι επιζήσαντες κατατρομαγμένοι κλείνονται στα τείχη. Μόνο ο Έκτορας μένει να τον αντιμετωπίσει, ξεπερνώντας ένα στιγμιαίο δισταγμό που του προκαλούν οι φωνές των δικών του από τα τείχη.Μπροστά στη θέα του φοβερού αντιπάλου που τον πλησιάζει, το βάζει τελικά στα πόδια. Κυνηγημένος κάνει τρεις φορές το γύρο των τειχών της Τροίας και μετά κοντοστέκεται ξεγελασμένος από την Αθηνά που έχει πάρει τη μορφή του αγαπημένου του αδερφού Δηίφοβου. Όταν η πλάνη αποκαλύπτεται, καταλαβαίνει πως η ώρα του θανάτου του έχει σημάνει πια και αποφασίζει να πέσει μαχόμενος. Και πράγματι, ο Αχιλλέας σκοτώνει τον Έκτορα. Το κακομεταχειρισμένο πτώμα του θα αποδοθεί τελικά στον πατέρα του μόνο μετά την παρέμβαση του Δία και τη μεσολάβηση της Θέτιδας.

ΑΙΝΕΙΑΣ

Ο Αινείας, γιος του Αγχίση και της Αφροδίτης, ήταν συναρχηγός των Δαρδάνων μαζί με τους δυο γιους του Αντήνορα, τον Αρχέλοχο και τον Ακάμαντα. Ο Όμηρος τον παρουσιάζει να μονομαχεί με τον Διομήδη και τον Αχιλλέα. Ο Αινείας θέλησε να επιτεθεί μαζί με τον Πάνδαρο στον πληγωμένο από τον Πάνδαρο Διομήδη, πιστεύοντας ότι εύκολα θα μπορούσαν να τον καταβάλουν. Δεν είχαν όμως υπολογίσει την ανανεωμένη από την Αθηνά ορμή του Διομήδη, που σκότωσε πρώτα τον Πάνδαρο και στη συνέχεια με μια πέτρα τραυμάτισε κι έριξε κάτω τον Αινεία. Και ενώ ετοιμάζεται να τον σκοτώσει, παρεμβαίνει η Αφροδίτη και σώζει προς στιγμή το γιο της. Οργισμένος ο Διομήδης την τραυμάτισε στο χέρι. Η πληγωμένη θεά αποσύρθηκε, παρακαλώντας τον Απόλλωνα να σώσει το γιο της. Τρεις φορές προσπάθησε ο Διομήδης να τον σκοτώσει και τις τρεις όμως αποκρούστηκε από τη φωτεινή ασπίδα του Απόλλωνα. Τελικά ο θεός πήγε τον Αινεία στην Τροία, όπου με τις φροντίδες των θεών ξαναβρήκε τις αισθήσεις του και γύρισε στη μάχη. Κατά τη συνάντηση του Αινεία με τον Αχιλλέα στο πεδίο της μάχης, πριν από τη σύγκρουση οι δυο ήρωες μιλούν. Ο Αχιλλέας τον ρωτά ειρωνικά, μήπως ελπίζει να γίνει βασιλιάς τη Τροίας, αν καταφέρει να τον σκοτώσει. Ο Αινείας απαντά με έπαρση, παραθέτοντας το γενεαλογικό του δέντρο από τον Δάρδανο ως τον ίδιο. Η απάντηση του Αινεία δε φαίνεται να εντυπωσίασε όμως ιδιαίτερα τον Αχιλλέα, που κόντευε να τον σκοτώσει, όταν ο Ποσειδώνας τον άρπαξε και τον έριξε μακριά από το πεδίο της μάχης, σκορπίζοντας παράλληλα ομίχλη μπροστά στον Αχιλλέα. Έπειτα ο θεός πήγε κοντά στον Αινεία και του σύστησε να αποφεύγει στο εξής τον Αχιλλέα.

ΑΝΤΗΝΟΡΑΣ

Ο Αντήνορας, γιος του Ικετάονα, ήταν ένας από τους λίγους Τρώες που πίστευε από την πρώτη στιγμή πως ήταν σφάλμα να αιματοκυλιστεί η Τροία για χάρη του Πάρη, πως ήταν δίκαιο το αίτημα των Αχαιών για την απόδοση της Ελένης και των αρπαγμένων θησαυρών στον Μενέλαο και δεν έχανε ευκαιρία να αντιμιλήσει στον Πάρη και να εκφράσει τις απόψεις του αυτές. Όταν πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών έστειλαν οι Αχαιοί τον Οδυσσέα και τον Μενέλαο στην Τροία σε μια προσπάθεια ν' αποφευχθεί ο πόλεμος, ο Αντήνορας ανήκε σ' εκείνους που τους καλοδέχτηκαν. Δεν είναι τυχαίο ότι ανέλαβε ο ίδιος να τους φιλοξενήσει στο σπίτι του. Κι όταν άλλοι Τρώες θέλησαν να τους δολοφονήσουν, ο Αντήνορας τους έσωσε τη ζωή βοηθώντας τους να φύγουν κρυφά. Ο Όμηρος τον παρουσιάζει ως συνετό δημογέροντα των Τρώων, σε προχωρημένη ηλικία, έντιμο και αξιόπιστο. Στη συνέλευση των Τρώων μετά τον άνανδρο και δόλιο τραυματισμό του Μενέλαου από τον Πάνδαρο, ο Αντήνορας επαναλαμβάνει την άποψή του να δώσουν στους Έλληνες την Ελένη και τα κλεμμένα αγαθά από το παλάτι του Μενέλαου.

ΣΑΡΠΗΔΟΝΑΣ

Ο Σαρπηδόνας ήταν γιος του Δία και της Λαοδάμειας και εγγονός του Βελλεροφόντη. Στις μάχες διακρινόταν πάντα στο πλευρό του ο σύντροφός του, ο Γλαύκος. Οι δυο τους έφτασαν στην Τροία με πολύ στρατό από τη Λυκία.Ο Όμηρος παρουσιάζει τον Σαρπηδόνα να μονομαχεί με το γιο του Ηρακλή, τον Τληπόλεμο, από τη Ρόδο. Τελικά ο Σαρπηδόνας νίκησε και σκότωσε τον Αχαιό ήρωα, πληγώθηκε όμως και ο ίδιος βαριά στο πόδι. Στη συνέχεια πρωτοστάτησε στην επίθεση των Τρώων κατά του προστατευτικού τείχους των Αχαιών και μάλιστα κατάφερε να γκρεμίσει ένα μέρος του ανοίγοντας δίοδο προς τα ελληνικά πλοία. Ο Σαρπηδόνας θα βρεθεί τελικά αντιμέτωπος με τον Πάτροκλο, για να δώσει την τελευταία μάχη της ζωής του. Μέχρι την τελευταία στιγμή ο πατέρας του, ο Δίας, θέλει να τον σώσει. Τον αποτρέπει όμως η Ήρα από οποιαδήποτε παρέμβαση, υπενθυμίζοντάς του ότι και άλλοι γιοι θεών πολεμούν και δεν μπορεί να γίνει εξαίρεση για τον έναν ενάντια στα γραφτά της μοίρας. Ο Δίας πείθεται να μείνει αμέτοχος και πραγματικά ο Πάτροκλος πληγώνει θανάσιμα τον Σαρπηδόνα, που παρακαλεί τον Γλαύκο να μην επιτρέψει στους εχθρούς να πάρουν τα όπλα του. Είναι όμως κι εκείνος πληγωμένος στο χέρι και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην παράκληση του φίλου του. Προσεύχεται στον Απόλλωνα, που αμέσως τον γιατρεύει. Ακολουθεί άγρια μάχη γύρω από το νεκρό και σκοτώνονται πάρα πολλοί και από τις δυο πλευρές στην προσπάθειά τους να αποσπάσουν το άψυχο κορμί. Τελικά, οι Έλληνες θα καταφέρουν να συλήσουν την πανοπλία του Σαρπηδόνα. Το σώμα του όμως θα το πάρει ο Απόλλωνας από το πεδίο της μάχης και με εντολή του Δία θα το καθαρίσει και θα το αλείψει με αμβροσία, για να παραδοθεί από τον Ύπνο και τον Θάνατο στους δικούς του, στη Λυκία.